«Κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει»
Κι αν το ξέρει, δεν μπορεί να το καταλάβει. Κι αν μπορεί, δε θέλει.
Μακάρι να μπορούσε…
Μακάρι να ήθελε…
(«Ν’ αγαπάς δεν είναι τίποτα.
Ν’ αγαπιέσαι είναι κάτι…
Ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι είναι τα πάντα.»
Και δε μπορούμε να τα ‘χουμε όλα, ε ?)
»Τι γλυκό να σ’ αγαπούν
και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν
και κρυφά σου κλαίνε… »
μπα. όχι. και ξανά όχι.
το στοίχημα είναι να αγαπάς. δύσκολη πίστα. για την ακρίβεια η πιο δύσκολη.
Ν’ αγαπάς. Κι όταν δεν αγαπιέσαι, ν’ αγαπάς ακόμη περισσότερο.
μα ναι! το να αγαπάς ειναι εκ των ων ουκ ανευ..!
κοιτάξτε να δείτε τι θα κάνω:
θα προσθέσω ένα «και» πριν την απάντηση, κι έτσι όλοι θα είμαστε ευτυχεις!
Συνεπώς : κ α ι να αγαπιέμαι.
καλύτερα δεν είν’ έτσι;
από μόνα τους ούτε το’να ούτε τ’άλλο αρκούν.
Καλημέρες!! (μάρτη βάλατε??)
🙂
υγ. Χάρη Φωτιάδη καλως ήρθατε!
πώς παν οι αγάπες;
χμμμ..με μπαστούνι.
και στη φουφού του καστανά;
κι ότι ετοιμάζομαι να βάλω τα μεταξωτά..
προσοχή στις γωνίες, αυτή η άνοιξη είναι δίκοπη
Μίλα ρε αποτέτοιε!
Ν’ αγαπάς βέβαια πρώτα απ’ όλα!!
Τα υπόλοιπα ίσως να ‘ρθουν μετά, αλλά θέλει να πάρεις και ένα ρίσκο στην αρχή, καλά δε λέω? 😉
Καλημέρα Κόκκινα παπούτσια, καλά να περνάς! 🙂
Καλημέρα,θα σε παρακαλούσα,-επειδή δεν αισθάνομαι και πολύ καλά να βρίσκομαι σε ένα μπλογκρόλ μαζί με χνούδια,αποτέτοιους,aniaris και λοιπές χαζοχαρούμενες μορφές ζωής-να αφαιρούσες το λινκ του μπλογκ μου!
Καλημέρα.
χμμ…
κάπως..ελιτίστικη θα την χαρακτήριζα την αντίδρασή σου..
όπως αγαπάς, όμως.
Διεγράφης.
Ευχαριστώ πολύ.
Και μην αναρωτιέσαι αν είναι ελιτίστικη αντίδραση ή όχι,αυτά είναι εύκολα.
κόκκινα παπούτσια 
«Κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει»
Κι αν το ξέρει, δεν μπορεί να το καταλάβει. Κι αν μπορεί, δε θέλει.
Μακάρι να μπορούσε…
Μακάρι να ήθελε…
(«Ν’ αγαπάς δεν είναι τίποτα.
Ν’ αγαπιέσαι είναι κάτι…
Ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι είναι τα πάντα.»
Και δε μπορούμε να τα ‘χουμε όλα, ε ?)
»Τι γλυκό να σ’ αγαπούν
και να σου το λένε
μάτια που μελαγχολούν
και κρυφά σου κλαίνε… »
μπα. όχι. και ξανά όχι.
το στοίχημα είναι να αγαπάς. δύσκολη πίστα. για την ακρίβεια η πιο δύσκολη.
Ν’ αγαπάς. Κι όταν δεν αγαπιέσαι, ν’ αγαπάς ακόμη περισσότερο.
μα ναι! το να αγαπάς ειναι εκ των ων ουκ ανευ..!
κοιτάξτε να δείτε τι θα κάνω:
θα προσθέσω ένα «και» πριν την απάντηση, κι έτσι όλοι θα είμαστε ευτυχεις!
Συνεπώς : κ α ι να αγαπιέμαι.
καλύτερα δεν είν’ έτσι;
από μόνα τους ούτε το’να ούτε τ’άλλο αρκούν.
Καλημέρες!! (μάρτη βάλατε??)
🙂
υγ. Χάρη Φωτιάδη καλως ήρθατε!
πώς παν οι αγάπες;
χμμμ..με μπαστούνι.
και στη φουφού του καστανά;
κι ότι ετοιμάζομαι να βάλω τα μεταξωτά..
προσοχή στις γωνίες, αυτή η άνοιξη είναι δίκοπη
Μίλα ρε αποτέτοιε!
Ν’ αγαπάς βέβαια πρώτα απ’ όλα!!
Τα υπόλοιπα ίσως να ‘ρθουν μετά, αλλά θέλει να πάρεις και ένα ρίσκο στην αρχή, καλά δε λέω? 😉
Καλημέρα Κόκκινα παπούτσια, καλά να περνάς! 🙂
Καλημέρα,θα σε παρακαλούσα,-επειδή δεν αισθάνομαι και πολύ καλά να βρίσκομαι σε ένα μπλογκρόλ μαζί με χνούδια,αποτέτοιους,aniaris και λοιπές χαζοχαρούμενες μορφές ζωής-να αφαιρούσες το λινκ του μπλογκ μου!
Καλημέρα.
χμμ…
κάπως..ελιτίστικη θα την χαρακτήριζα την αντίδρασή σου..
όπως αγαπάς, όμως.
Διεγράφης.
Ευχαριστώ πολύ.
Και μην αναρωτιέσαι αν είναι ελιτίστικη αντίδραση ή όχι,αυτά είναι εύκολα.